Οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ώμου

Τα σωματικά κύτταρα στο ανθρώπινο σώμα είναι ικανά για μια ποικιλία μιτωτικών διαιρέσεων. Χάρη σε αυτή την ιδιότητα του σώματός μας, μπορεί να υπάρχει ανεξάρτητα στο εξωτερικό περιβάλλον για μεγάλο χρονικό διάστημα και να αποκαθιστά τον κατεστραμμένο ιστό ή τα νεκρά κύτταρα.

Δυστυχώς, ο αριθμός αυτών των τμημάτων είναι αυστηρά περιορισμένος και ατομικός για κάθε άτομο. Σε αυτό το πλαίσιο, εμφανίζονται διάφορες ασθένειες καθώς οι άνθρωποι φτάνουν σε μεγάλη ηλικία. Η οστεοαρθρίτιδα θεωρείται μια από τις πιο κοινές ασθένειες, αφού το σύνδρομο πόνου που σχετίζεται με αυτή την παθολογία επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Η ομάρθρωση ή η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ώμου γίνεται ένα σοβαρό πρόβλημα που επηρεάζει τη φυσιολογική απόδοση της εργασίας και τις καθημερινές εργασίες. Είναι αυτή η ασθένεια που θα συζητηθεί παρακάτω. Θα αναλύσουμε τα αίτια της αρθροπάθειας της άρθρωσης του ώμου, τα συμπτώματα και τη θεραπεία αυτής της δυσάρεστης παθολογίας.

Τι είναι αυτό;

Όταν εμφανίζεται οστεοαρθρίτιδα του ώμου, η φυσιολογική παροχή αίματος σε αυτή τη σημαντική οστική άρθρωση διαταράσσεται, με αποτέλεσμα το πάχος του ιστού του χόνδρου να μειωθεί και η κεφαλή του οστού να εκτεθεί. Λόγω της αυξημένης τριβής, οι άνθρωποι παρατηρούν την εμφάνιση πόνου, ο οποίος, ανάλογα με την έκταση, μπορεί να γίνει αντιληπτός μόνο κατά τη διάρκεια σωματικής δραστηριότητας ή ακόμα και όταν βρίσκεται σε ηρεμία.

Λόγω τραυματισμού των γύρω ανατομικών δομών, παρατηρείται φλεγμονώδης διαδικασία, η οποία επιδεινώνει τη μείωση του πλάτους των ενεργητικών και παθητικών κινήσεων στο άνω άκρο. Η έλλειψη κατάλληλης θεραπείας συχνά οδηγεί σε επιπλοκή της διαδικασίας από παραμορφώσεις των αρθρώσεων, που ονομάζονται παραμορφωτική οστεοαρθρίτιδα.

Ανατομία της άρθρωσης του ώμου

Η άρθρωση του ώμου είναι μια άρθρωση με μπάλα και υποδοχή. Είναι αυτή η δομή που επιτρέπει σε ένα άτομο να εκτελεί μια ποικιλία κινήσεων χρησιμοποιώντας το άνω άκρο. Τρία μεγάλα οστά συγκλίνουν σε αυτή την ανατομική περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της ωμοπλάτης, της κλείδας και του βραχιονίου. Η αρθρική κάψουλα είναι αρκετά βαθιά και ενισχύεται από ένα ολόκληρο σύμπλεγμα συνδέσμων.

Λόγω κάποιων ανατομικών ιδιαιτεροτήτων της δομής της άρθρωσης του ώμου, συχνά εμφανίζονται αυθόρμητες εξαρθρώσεις και υπεξαρθρώσεις στην περιοχή αυτή κατά την καθημερινή εργασία στο σπίτι. Η ευκολία και η ποικιλία των κινήσεων δεν οφείλεται μόνο στο σφαιρικό σχήμα των αρθρικών επιφανειών, αλλά και στην παρουσία μεγάλης ποσότητας ειδικού αρθρικού υγρού, που μειώνει την τριβή μεταξύ των αρθρικών επιφανειών.

Αιτίες οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του ώμου

Η ασθένεια που παρουσιάζεται στο άρθρο προκύπτει λόγω της επίδρασης ενός ολόκληρου συγκροτήματος προκλητικών παραγόντων. Κλινικές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε πολλά κορυφαία ερευνητικά ινστιτούτα κατέστησαν δυνατή την αξιόπιστη διαπίστωση του παθοφυσιολογικού μηχανισμού εμφάνισης αλλαγών στον ιστό των οστών και του χόνδρου στην αρθροπάθεια. Ωστόσο, αξιόπιστοι «ενεργοποιητές» δεν έχουν ποτέ εντοπιστεί.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτή η εκφυλιστική ασθένεια αναπτύσσεται δευτερογενώς, δηλαδή μετά από μια παθογόνο επίδραση στην άρθρωση του ώμου.

Μέσω μιας αναδρομικής ανάλυσης των ιατρικών αρχείων ασθενών με αυτή την παθολογία στην περιοχή της άρθρωσης του ώμου, θα μπορούσαν να εντοπιστούν επιρροές που θα μπορούσαν να αυξήσουν σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου.

Αυτά περιλαμβάνουν:

• υπερβολική σωματική δραστηριότητα, η οποία οδηγεί σε φυσική λέπτυνση των αρθρικών επιφανειών.
• συχνές πτώσεις στο χέρι και άλλοι τραυματισμοί στη ζώνη των άνω άκρων.
• επαγγελματικούς κινδύνους·
• συγγενείς παθολογίες του συνδετικού ιστού.
• διαταραγμένος μεταβολισμός ορυκτών, συνοδευόμενος από την εμφάνιση κρυσταλλοειδών αποθέσεων στο κεφάλι του βραχιονίου.
• μειωμένη παραγωγή αρθρικού υγρού.
• αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στη δομή του αγγειακού τοιχώματος, προκαλώντας δυστροφικές αλλαγές στο οστό.
• Έλλειψη κατάλληλης φαρμακευτικής θεραπείας για οξείες ή χρόνιες φλεγμονώδεις διεργασίες στον κοινό χώρο.
• Παθολογίες του νευρικού συστήματος που οδηγούν σε ανεπαρκή τροφισμό του μυοσκελετικού συστήματος.
• η παρουσία υπερβολικού βάρους, σταθερό πρήξιμο των άνω άκρων.
• Παθήσεις του ενδοκρινικού συστήματος.

Πρωτοπαθής οστεοαρθρίτιδα ώμου

Η σύγχρονη ιατρική ταξινόμηση της αρθροπάθειας της άρθρωσης του ώμου διακρίνει δύο μορφές ανάλογα με την αιτία - πρωτοπαθή και δευτερογενή. Στην πρωτογενή περίπτωση, η διάγνωση γίνεται μόνο αφού έχουν διεξαχθεί όλα τα διαγνωστικά μέτρα για να αποκλειστεί πλήρως η παρουσία των αιτιών έναρξης της νόσου που περιγράφονται παραπάνω. Πιστεύεται ότι το σημείο εκκίνησης της παθογένεσης είναι η επιδείνωση της συστηματικής ροής του αίματος στο πλαίσιο της μείωσης της συσταλτικότητας του μυοκαρδίου ή της διαπερατότητας του αγγειακού τοιχώματος.

Με την πάροδο του χρόνου, ένα άτομο παρατηρεί την εμφάνιση δυσάρεστων αισθήσεων όταν κινείται στον ώμο. Τα συμπτώματα εμφανίζονται αρχικά κατά τη διάρκεια της προπόνησης και στη συνέχεια δεν υποχωρούν ακόμη και όταν ξεκουράζεστε. Ένας άλλος λόγος για την ταχεία εξέλιξη της νόσου είναι η εμφάνιση των λεγόμενων οστεοφύτων. Αυτά τα οστικά σπιρούνια προκύπτουν από μια αντισταθμιστική αύξηση της δραστηριότητας των χονδροκλαστών, οι οποίοι προσπαθούν να αντισταθμίσουν την απώλεια ώριμων κυττάρων χόνδρου. Έχουν την εμφάνιση μιας ακίδας, η οποία, όταν μετακινηθεί, συμβάλλει στον τραυματισμό της κάψουλας και στην εμφάνιση μιας άσηπτης φλεγμονώδους διαδικασίας.

Στο πλαίσιο των αλλαγών που περιγράφηκαν, στο αρθρικό υγρό εμφανίζονται νήματα ινώδους, τα οποία διεισδύουν στη συνδεσμική συσκευή κατά τη διάρκεια μεγάλης περιόδου ανάπαυσης. Λόγω της μείωσης της ελαστικότητας των λευκών μυϊκών ινών, εμφανίζεται ένα χαρακτηριστικό αίσθημα «ακαμψίας», το οποίο συνήθως εξαφανίζεται μετά από 20-30 λεπτά ανάπτυξης του άκρου. Η αρθροπάθεια του ώμου έχει έντονα συμπτώματα, η ένταση και η θεραπεία των οποίων είναι ευθέως ανάλογες με τον βαθμό της αναπτυξιακής διαδικασίας.

Δευτεροπαθής οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ώμου

Η δευτερογενής μορφή αυτής της νόσου είναι συνέπεια της παρουσίας μιας υποκείμενης παθολογίας, που περιπλέκεται από δυσλειτουργία του μυοσκελετικού συστήματος. Οι κύριες αιτίες είναι τραυματικές κακώσεις οξείας ή χρόνιας φύσης. Αυτό το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα σημαντικό την κρύα εποχή, όταν ένα άτομο πέφτει συχνά και τεντώνει το χέρι του προς τα εμπρός για να μετριάσει την πτώση.

Οι ενζυμοπάθειες είναι συγγενείς παθήσεις που σχετίζονται με μειωμένη παραγωγή συγκεκριμένων ενζύμων του συνδεσμικού συστήματος και μπορούν επίσης να οδηγήσουν στην ανάπτυξη δευτεροπαθούς οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του ώμου. Αυτοί οι ασθενείς συχνά εμφανίζουν εξαρθρήματα και υπεξαρθρήματα κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων. Η χαλάρωση αυτής της άρθρωσης των οστών συμβάλλει σε αυξημένο τραύμα στις επιφάνειες επαφής, με αποτέλεσμα τη νόσο.

Συμπτώματα και σημεία

Η οστεοαρθρίτιδα του ώμου έχει πολύπλοκα συμπτώματα και θεραπεία. Λόγω ορισμένων χαρακτηριστικών των χαρακτηριστικών σημείων, η ανίχνευση συμβαίνει συχνά στα τελευταία στάδια της ανάπτυξης της παθολογικής διαδικασίας. Οι ειδικοί διακρίνουν τρεις βαθμούς καταστροφής του χόνδρινου ιστού στη ζώνη του άνω άκρου. Κατά συνέπεια, το σύμπλεγμα συμπτωμάτων που εντοπίζεται στον ασθενή θα διαφέρει επίσης.

Με τη νόσο σταδίου 1, ένα άτομο σπάνια παρατηρεί πόνο στον ώμο. Τις περισσότερες φορές, η ενόχληση στα άκρα εμφανίζεται κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά τη βαριά σωματική άσκηση. Σε τέτοιες καταστάσεις, ο ασθενής χρειάζεται αρκετές ημέρες για να αναρρώσει και να εξαλείψει πλήρως τα προβλήματα των αρθρώσεων. Ακριβώς για τον λόγο ότι ένα άτομο τείνει να αποδίδει πόνο στην εκδήλωση ενός απλού, όπως του φαίνεται, διάστρεμμα του συνδέσμου, η ασθένεια συνεχίζει την ανάπτυξή της και θυμάται όλο και πιο συχνά.

Η οστεοαρθρίτιδα 2 βαθμού της άρθρωσης του ώμου σχετίζεται με μια πιο ζωντανή κλινική εικόνα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι εκτός από τη διάβρωση και τη διαταραχή της φυσιολογικής διατροφής των αρθρικών επιφανειών, εμφανίζεται δευτερογενής φλεγμονή, η οποία εξαπλώνεται στους συνδέσμους και τις γύρω μυϊκές ίνες. Η ασθένεια προκαλεί πόνο ακόμα και με ελάχιστη σωματική άσκηση. Λόγω έντονου πόνου, ο ασθενής δεν μπορεί πλέον να κάνει κυκλικές κινήσεις, γεγονός που υποδηλώνει ότι η διαδικασία παραμόρφωσης της αρθρώσεως έχει ξεκινήσει και το εύρος των ενεργών κινήσεων του χεριού στο χώρο είναι περιορισμένο.

Η ανάπτυξη του βαθμού 3 οδηγεί σε σχεδόν πλήρη απώλεια κινητικότητας στην άρθρωση του ώμου. Ο ασθενής σημειώνει σημαντική μυϊκή ατροφία και απώλεια της ικανότητας φροντίδας του εαυτού του. Ένα άλλο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η εμφάνιση οστικών προεξοχών πάνω από την επιφάνεια του δέρματος. Η πιθανότητα η νόσος να προχωρήσει σε αυτόν τον βαθμό είναι κυρίως σε άτομα που, λόγω επαγγελματικής δραστηριότητας ή επαγγελματικού αθλητισμού, δεν έχουν την ευκαιρία να ελαχιστοποιήσουν την πίεση στα άνω άκρα τους.

Διάγνωση οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του ώμου

Η διάγνωση της αρθροπάθειας της άρθρωσης του ώμου είναι μια διαδικασία που απαιτεί ορισμένες δεξιότητες από έναν ειδικό. Μετά την εμφάνιση πόνου στο άνω άκρο, καλό είναι να συμβουλευτείτε έναν ορθοπεδικό τραυματολόγο. Οι γιατροί αυτού του προφίλ είναι αυτοί που έχουν όλες τις απαραίτητες γνώσεις.

Κατά την εξέταση θα πρέπει πρώτα να προσέξετε τα παράπονα και το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς. Ο γιατρός ανακαλύπτει γιατί εμφανίστηκε ο πόνος, ποια είναι η φύση του και μετά από την οποία εξαφανίζεται. Στη συνέχεια, πρέπει να εντοπιστούν οι επαγγελματικοί κίνδυνοι και η παρουσία παραγόντων κινδύνου.

Η κύρια διαγνωστική μέθοδος για την ανίχνευση παραμορφωτικής αρθρώσεως της άρθρωσης του ώμου είναι η απλή ακτινογραφία.

Το επόμενο βήμα είναι μια φυσική εξέταση, κατά την οποία ένας ειδικός χρησιμοποιεί την ψηλάφηση για να εντοπίσει τις επώδυνες περιοχές και να προσδιορίσει το πλήρες εύρος των ενεργών και παθητικών κινήσεων του άκρου. Επιπλέον, αξιολογείται η παρουσία τοπικού οιδήματος και αυξημένης θερμοκρασίας του δέρματος στην περιοχή της προεξοχής της άρθρωσης των οστών. Με βάση τα δεδομένα που λαμβάνονται, ο γιατρός μπορεί να κάνει μια προκαταρκτική διάγνωση, αλλά απαιτείται διαφορική διάγνωση για να συνταγογραφηθεί η καταλληλότερη θεραπεία.

Προκειμένου να καθοριστεί η πιο σωστή διάγνωση, η έκταση της διαδικασίας και ο πιθανός εντοπισμός της αιτίας, πραγματοποιούνται στον ασθενή διάφορες πρόσθετες εργαστηριακές και οργανικές διαγνωστικές μέθοδοι.

Μεταξύ των πιο ενημερωτικών είναι:

• κλινική εξέταση αίματος;
• Προσδιορισμός βιοχημικών παραμέτρων ορού αίματος;
• κλινική ανάλυση ούρων;
• Ακτινογραφία της προσβεβλημένης άρθρωσης.
• διαγνωστικά με υπερήχους?
• αρθροσκοπική εξέταση?
• μαγνητικός συντονισμός και αξονική τομογραφία.
• σπινθηρογράφημα;
• Παρακέντηση άρθρωσης με επακόλουθη βιοχημική ανάλυση του αρθρικού υγρού.

Σημάδια που υποδεικνύουν άμεσα την ανάπτυξη αρθρώσεως είναι η εμφάνιση σημαντικής στένωσης του αρθρικού χώρου, σκλήρυνση των υποχόνδρινων δομών, λέπτυνση της ίδιας της στιβάδας των χονδροκυττάρων, εμφάνιση οστεοφύτων και εναπόθεση κρυστάλλων άλατος στο ενδοαρθρικό υγρό.

Πώς αντιμετωπίζεται η αρθροπάθεια της άρθρωσης του ώμου;

Μετά την καθιέρωση αυτής της διάγνωσης, ο γιατρός έρχεται αντιμέτωπος με το σοβαρό ερώτημα ποια θεραπευτική τακτική είναι η καταλληλότερη. Η σύγχρονη ιατρική έχει φτάσει σε ένα επίπεδο που επιτρέπει στους ασθενείς με μυοσκελετικές παθήσεις να επιστρέψουν πλήρως στην κανονική ζωή.

Η θεραπεία της αρθροπάθειας της άρθρωσης του ώμου είναι μακροχρόνια και ως εκ τούτου συχνά οδηγεί στην ανάπτυξη επιπλοκών.

Η επιλεγμένη μέθοδος για τη διόρθωση της αρθροπάθειας της άρθρωσης του ώμου εξαρτάται άμεσα από τους ακόλουθους παράγοντες:

• βαθμός διαδικασίας?
• γενική κατάσταση του ασθενούς ·
• Ηλικία;
• φυσιολογικές ιδιότητες.

Κατά κανόνα, στα αρχικά στάδια αρκεί να συνταγογραφούνται φάρμακα με γενικές και τοπικές επιδράσεις.

Εάν υπάρχει οστεοαρθρίτιδα δεύτερου βαθμού της άρθρωσης του ώμου, τα συμπτώματα που συνοδεύουν τη νόσο δύσκολα μπορούν να σταματήσουν εντελώς. Σε ένα άτομο παρουσιάζεται σημαντική μείωση της σωματικής δραστηριότητας για να αποφευχθεί η περαιτέρω ανάπτυξη της παθολογικής διαδικασίας. Παράλληλα, συνταγογραφείται μια ολόκληρη σειρά φαρμάκων.

Ο τρίτος βαθμός είναι πρακτικά απρόσιτος για συντηρητική επιρροή. Επί παρουσίας μιας τόσο προχωρημένης νόσου, ενδείκνυται η χειρουργική θεραπεία, η έκταση της οποίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και επιλέγεται απευθείας από τον θεράποντα ιατρό. Στη συνέχεια, θα μιλήσουμε λεπτομερέστερα για καθεμία από τις υπάρχουσες μεθόδους εξάλειψης της αρθροπάθειας.

Φαρμακευτική αγωγή

Οι ακόλουθες ομάδες φαρμάκων χρησιμοποιούνται για συντηρητική θεραπεία παρουσία αυτής της ασθένειας:

• γλυκοκορτικοειδή;
• μη στεροειδή φάρμακα με αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα.
• αναλγητικά;
• Φάρμακα με χονδροπροστατευτική δράση.

Τα φάρμακα που ανήκουν σε αυτή την ομάδα έχουν σημαντικά πιο έντονη αντιφλεγμονώδη δράση από τα μη στεροειδή φάρμακα.

Τα γλυκοκορτικοειδή θεωρούνται τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα κατά των φλεγμονωδών φαινομένων. Αυτά τα φυσικά και συνθετικά ανάλογα των ορμονών των επινεφριδίων μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την παραγωγή προφλεγμονωδών νευροδιαβιβαστών. Αυτό μειώνει το τοπικό οίδημα, τον πόνο και τη θερμοκρασία στην πληγείσα περιοχή του μυοσκελετικού συστήματος.

Τα μειονεκτήματα αυτής της θεραπείας περιλαμβάνουν τις πολυάριθμες παρενέργειες των γλυκοκορτικοειδών. Τα φάρμακα που παρουσιάζονται μπορεί να προκαλέσουν σύνδρομο Cushing, να οδηγήσουν σε διαταραχή του γενικού μεταβολισμού και κατακράτηση νερού στον μεσοκυττάριο χώρο. Από αυτή την άποψη, συνιστάται η έναρξη της θεραπείας με τη συνταγογράφηση ΜΣΑΦ.

Τα μη στεροειδή φάρμακα με αντιφλεγμονώδη δράση δρουν άμεσα στα μόρια της κυκλοοξυγενάσης που προκαλούν φλεγμονή στους τραυματισμένους ιστούς.

Προτίμηση δίνεται σε εκλεκτικά φάρμακα που δεν έχουν επιβλαβή επίδραση στον βλεννογόνο του πεπτικού σωλήνα.

Ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου του ασθενούς και τη βαρύτητα του συνδρόμου του πόνου, χρησιμοποιούνται ναρκωτικά και μη αναλγητικά.

Η πρώτη ομάδα θεωρείται πιο αποτελεσματική, αλλά η παρενέργεια της εξάρτησης από τα ναρκωτικά σημαίνει ότι η χρήση τους πρέπει να περιοριστεί αυστηρά.

Τα μη οπιοειδή φάρμακα έχουν λιγότερο έντονο αναλγητικό αποτέλεσμα, αλλά δεν προκαλούν εξάρτηση και επομένως μπορούν να συνταγογραφούνται πιο συχνά.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην χρησιμοποιούνται χονδροπροστατευτικοί παράγοντες κατά την οξεία φάση της νόσου, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένες φλεγμονώδεις διεργασίες. Είναι απαραίτητο να σταματήσετε την επίθεση και στη συνέχεια να συνταγογραφήσετε μια μακρά πορεία θεραπείας με φάρμακα που αποκαθιστούν τη δομή της άρθρωσης.

Χειρουργική θεραπεία

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ενδείκνυται η χειρουργική διόρθωση της κατάστασης ενός ασθενούς με οστεοαρθρίτιδα ώμου. Αυτή η επεμβατική μέθοδος χρησιμοποιείται απευθείας στην άρθρωση παρουσία μιας σοβαρής καταστροφικής διαδικασίας. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική θεραπεία δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν καθημερινές εργασίες λόγω σοβαρού περιορισμού των ενεργητικών και παθητικών κινήσεων στον ώμο.

Αφού γίνει η τελική διάγνωση, πραγματοποιείται μια σειρά μετρήσεων, κατά τις οποίες επιλέγονται οι βέλτιστες παράμετροι για τη μελλοντική πρόσθεση. Στη συνέχεια γίνεται ένα μόσχευμα κατά παραγγελία από πολυμερή υψηλής αντοχής ή τιτάνιο.

Η χειρουργική επέμβαση για την οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ώμου πραγματοποιείται στα τελικά στάδια της νόσου.

Η χειρουργική διαδικασία είναι αρκετά εκτεταμένη, επομένως ο ασθενής απαιτεί μεγάλο χρόνο προετοιμασίας. Πραγματοποιείται πλήρης αντικατάσταση της προσβεβλημένης οστικής άρθρωσης, ακολουθούμενη από φυσιοθεραπεία, η οποία επιτρέπει την αποκατάσταση της πλήρους λειτουργικότητας της ζώνης του άνω άκρου.

Θεραπευτική άσκηση

Είναι σωματικές ασκήσεις που καθιστούν δυνατή την αποκατάσταση της κινητικότητας των ώμων στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα όχι μόνο μετά τη χειρουργική θεραπεία, αλλά και κατά την περίοδο ελέγχου της νόσου από τα φάρμακα. Τα ειδικά αναπτυγμένα σύμπλοκα ανακουφίζουν από την πρωινή δυσκαμψία, διεγείρουν την ομαλοποίηση της παροχής αίματος και της λεμφικής παροχέτευσης και αποκαθιστούν τη φυσιολογική σύνθεση του αρθρικού υγρού.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό οι κινήσεις περιστροφής και προσαγωγής στο άνω άκρο να γίνονται χωρίς πρόσθετη φόρτιση, διαφορετικά η πιθανότητα πρόσθετου τραύματος και καταστροφής χόνδρου είναι μεγάλη. Οι ειδικοί αποκατάστασης ασχολούνται με την ανάπτυξη ειδικών συμπλεγμάτων φυσιοθεραπείας.

Κάθε κλινική περίπτωση απαιτεί ατομική προσέγγιση. Επομένως, εάν έχετε κάποια ασθένεια ή θέλετε να αποτρέψετε την ανάπτυξή της, επικοινωνήστε με αυτόν τον γιατρό.

Συστάσεις για θεραπεία στο σπίτι

Οποιαδήποτε ασθένεια πρέπει να αντιμετωπίζεται σε νοσοκομείο υπό την επίβλεψη υψηλά καταρτισμένων επαγγελματιών γιατρών. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις δεν υπάρχει δυνατότητα ο ασθενής να παραμείνει περισσότερο στην κλινική. Σε τέτοιες περιπτώσεις, πρέπει να παρακολουθείτε ανεξάρτητα τη διαδικασία ανάκτησης.

Οι σωματικές ασκήσεις για την παραμορφωτική αρθροπάθεια της άρθρωσης του ώμου είναι εξαιρετικά σημαντικές καθώς επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου.

Θα πρέπει να ακολουθούνται οι ακόλουθες συστάσεις:

• Ακολουθήστε αυστηρά τις οδηγίες και τις συνταγές του θεράποντος ιατρού.
• Περιορίστε τον προσβεβλημένο βραχίονα από τη σωματική δραστηριότητα όσο το δυνατόν περισσότερο.
• απαλλαγείτε από το υπερβολικό σωματικό βάρος δημιουργώντας ένα ελαφρύ έλλειμμα θερμίδων και περπατώντας στον καθαρό αέρα.
• Χωρίστε την ημερήσια ποσότητα φαγητού σε 5-6 γεύματα.
• πίνετε τουλάχιστον 2 λίτρα νερό την ημέρα.
• Αλλάξτε τον τύπο της εργασιακής δραστηριότητας σε έναν που απαιτεί ελάχιστο φορτίο στα άνω άκρα.

Λαϊκές θεραπείες

Πολλοί ηλικιωμένοι γνωρίζουν από τη δική τους εμπειρία τι είναι η αρθροπάθεια της άρθρωσης του ώμου και πώς να την αντιμετωπίσουν στο σπίτι. Εκτός από τις συστάσεις που περιγράφονται παραπάνω για την αλλαγή της φύσης της εργασιακής δραστηριότητας και την απαλλαγή από το υπερβολικό βάρος, η συμβατική ιατρική έχει μια ολόκληρη σειρά θεραπειών που βοηθούν στην ανακούφιση από τον πόνο και το πρήξιμο στο προσβεβλημένο άκρο. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται διάφορες αλοιφές, αφεψήματα, κομπρέσες και λουτρά. Θα συζητήσουμε αυτές τις μεθόδους θεραπείας με περισσότερες λεπτομέρειες.

αλοιφές

Η εναλλακτική ιατρική έχει μεγάλο αριθμό πρωτότυπων και αποτελεσματικών συνταγών για την παρασκευή αντιφλεγμονωδών αλοιφών. Η πιο εύκολη μέθοδος είναι να αναμίξετε έναν κρόκο αυγού με ένα κουταλάκι του γλυκού νέφτι και την ίδια ποσότητα μηλόξυδου. Η εφαρμογή της αλοιφής στην πάσχουσα άρθρωση τη νύχτα μειώνει σημαντικά τον πόνο και τη φλεγμονή.

Ένα άλλο καλό φάρμακο για τη θεραπεία της αρθροπάθειας της άρθρωσης του ώμου είναι ένα μείγμα από πενήντα γραμμάρια ελεκαμπάνης και εκατό χιλιοστόλιτρα βότκας. Αφού αναμίξετε τα συστατικά και τα αφήσετε να παρασκευαστούν για 12 ημέρες, θα πρέπει να τρίβετε την αλοιφή που προκύπτει καθημερινά στην περιοχή προβολής της φλεγμονώδους άρθρωσης των οστών.

Αφεψήματα και βάμματα

Τα αφεψήματα και τα βάμματα παίζουν βασικό ρόλο στη λαϊκή ιατρική. Ένα από τα πιο εύκολα στην προετοιμασία και ταυτόχρονα πιο αποτελεσματικά αφεψήματα κατά της οστεοαρθρίτιδας είναι ένα μείγμα από μια κουταλιά της σούπας αλεσμένα φύλλα αγαύης και 150 χιλιοστόλιτρα αιθυλικής αλκοόλης 70%. Μετά από δύο εβδομάδες έγχυσης του φαρμάκου, το υγρό πρέπει να λαμβάνεται από το στόμα, είκοσι σταγόνες με νερό, για τριάντα ημέρες.

Για τους υποστηρικτές των αφεψημάτων υπάρχει μια καλή θεραπεία. Για να το παρασκευάσετε χρειάζεστε δύο κουταλιές της σούπας φύλλα μούρων και μισό λίτρο βραστό νερό. Αφού ανακατέψετε τα υλικά, τα αφήνετε να βράσουν σε ένα θερμός όλη τη νύχτα. Στη συνέχεια, πάρτε 150 ml του προϊόντος τρεις φορές την ημέρα, αμέσως πριν από τα γεύματα. Η διάρκεια της θεραπείας είναι 30 ημέρες.

Συμπιέζει και τρίβει

Για την ανακούφιση του πόνου και της φλεγμονής στην περιοχή της άρθρωσης του ώμου που έχει προσβληθεί από οστεοαρθρίτιδα, χρησιμοποιούνται διάφορες κομπρέσες. Ένα μείγμα από ένα λίτρο βότκας και εκατό γραμμάρια cinquefoil θεωρείται ένα από τα πιο αποτελεσματικά. Το φάρμακο πρέπει να εγχυθεί για δύο εβδομάδες και στη συνέχεια να λαμβάνεται κάθε βράδυ πριν τον ύπνο.

Μια άλλη απλή και αποτελεσματική θεραπεία είναι μια κομπρέσα από ψιλοτριμμένο χρένο ανακατεμένο με λίγο νερό μέχρι να ληφθεί ένας πουρές. Τοποθετήστε μια χούφτα φάρμακο σε ένα πανί γάζας και εφαρμόστε στην φλεγμονώδη άρθρωση για 20-30 λεπτά.

Λουτρά

Τα λουτρά χρησιμοποιούνται συχνά για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών του μυοσκελετικού συστήματος. Χάρη στη σύνθετη δράση, επιτυγχάνεται καλό αντιφλεγμονώδες και αντιοιδηματικό αποτέλεσμα.

Η προετοιμασία ενός μπάνιου είναι εύκολη. Για να το κάνετε αυτό, ακολουθήστε τις ακόλουθες συστάσεις:

• Γεμίστε την μπανιέρα με ζεστό νερό.
• προσθέστε περίπου ένα κιλό θαλασσινό ή κανονικό επιτραπέζιο αλάτι.
• Ρίξτε μερικά κλαδιά πεύκου.
• ρίξτε μερικά κουταλάκια του γλυκού ζαχαρωμένο μέλι.
• Στο τέλος, προσθέστε ένα κουταλάκι του γλυκού τερεβινθέλαιο.

Η θεραπεία αποτελείται από δώδεκα λουτρά. Η διαδικασία πρέπει να διαρκεί περίπου είκοσι λεπτά. Ήδη με την πρώτη χρήση ιαματικού λουτρού, ο ασθενής παρατηρεί σημαντική βελτίωση στη γενική του κατάσταση και μείωση των προβλημάτων στις αρθρώσεις.

Πρόληψη

Στη σύγχρονη ιατρική δεν υπάρχουν ακόμη συγκεκριμένα μέτρα για την πρόληψη της οστεοαρθρίτιδας. Αυτό οφείλεται στην πολυαιτιολογική φύση της παθολογίας. Ωστόσο, υπάρχουν μη ειδικά μέτρα που μπορούν να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο ασθένειας. Υπάρχει πρωτογενής και δευτερογενής πρόληψη.

Το πρώτο περιλαμβάνει:

• καθημερινές βόλτες έξω?
• η χρήση ενός ντους αντίθεσης, το οποίο σας επιτρέπει να επιτύχετε αυξημένο αγγειακό τόνο.
• Απαλή περιποίηση των αρθρώσεων, αποφεύγοντας την υπερβολική σωματική δραστηριότητα.
• Μέτρια άσκηση 2-3 φορές την εβδομάδα.

Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

• πλήρης και ολοκληρωμένη θεραπεία των αρθριτικών διεργασιών.
• τακτική πρόσληψη συμπληρωμάτων ασβεστίου.
• συνταγογράφηση χονδροπροστατευτικών φαρμάκων.
• Φυσιοθεραπεία.